acervalis (Latein) Bearbeiten

Adjektiv Bearbeiten

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv acervālis acervālis acervāle
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:acervalis

Worttrennung:

a·cer·va·lis

Bedeutungen:

[1] Philosophie, Logik: auf Anhäufung beruhend; soritisch

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv acervus → la mit dem Suffix -alis → la[1]

Beispiele:

[1] „physicorum est ista prudentia; quo modo autem mentientem, quem ψευδόμενον vocant, dissolvas aut quem ad modum soriti resistas — quem si necesse sit Latino verbo liceat acervalem appellare; sed nihil opus est; ut enim ipsa philosophia et multa verba Graecorum sic sorites satis is Latino sermone tritus est — ergo haec quoque dialectici dicent non divini.“ (Cic. div. 2,11)[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „acervalis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 77.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „acervalis
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „acerualis“ Seite 29.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „acervalis“ Spalte 373–374.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „acerualis“ Seite 29.
  2. Marcus Tullius Cicero: De divinatione, De fato / Timaeus. In: Wilhelm Ax (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 46, B. G. Teubner, Stuttgart 1965 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1938), Seite 68.