accumbere (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular accumbō
2. Person Singular accumbis
3. Person Singular accumbit
1. Person Plural accumbimus
2. Person Plural accumbitis
3. Person Plural accumbunt
Perfekt 1. Person Singular accubuī
Imperfekt 1. Person Singular accumbēbam
Futur 1. Person Singular accumbam
PPP accubitus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular accumbam
Imperativ Singular accumbe
Plural accumbite
Alle weiteren Formen: Flexion:accumbere

Worttrennung:

ac·cum·be·re

Bedeutungen:

[1] intransitiv: sich (zum Essen) an einen Tisch hinlegen, Platz nehmen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb *cumbere (vergleiche cubare → la) mit dem Präfix ad- → la[1]

Beispiele:

[1] „Al. lavisti. Am. quid postquam lavi? Al. accubuisti. So. eugae optume! / nunc exquire. Am. ne interpella. perge porro dicere. / Al. cena adposita est; cenavisti mecum, ego accubui simul.“ (Plaut. Amph. 802–804)[2]

Wortbildungen:

accubitio, accubitor, accubitus

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „accumbo“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 69.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „accumbo
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „accumbo“ Seite 26.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „accumbo“ Seite 26.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).