abstulere (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular abstulō
2. Person Singular abstulis
3. Person Singular abstulit
1. Person Plural abstulimus
2. Person Plural abstulitis
3. Person Plural abstulunt
Perfekt 1. Person Singular
Imperfekt 1. Person Singular abstulēbam
Futur 1. Person Singular abstulam
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular abstulam
Imperativ Singular abstule
Plural abstulite
Alle weiteren Formen: Flexion:abstulere

Worttrennung:

abs·tu·le·re

Bedeutungen:

[1] transitiv: fortnehmen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb tulere → la mit dem Präfix ab- → la[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] auferre

Gegenwörter:

[1] attulere

Beispiele:

[1] „aullas abstulas“ (Plaut. Rud. frg. 1)[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abstulo“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 38.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abstulo“ Seite 15.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abstulo“ Spalte 205.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abstulo“ Seite 15.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).