silentium (Latein) Bearbeiten

Substantiv, n Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ silentium silentia
Genitiv silentiī silentiōrum
Dativ silentiō silentiīs
Akkusativ silentium silentia
Vokativ silentium silentia
Ablativ silentiō silentiīs

Worttrennung:

si·len·ti·um, Genitiv: si·len·tii

Bedeutungen:

[1] Stille, Stillschweigen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb silere → la[1]

Beispiele:

[1] „haec ut me voltis adprobare, adnitier / lucrum ut perenne vobis semper suppetat, / ita huic facietis fabulae silentium / itaque aequi et iusti hic eritis omnes arbitri.“ (Plaut. Amph. prol. 14–17)[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „silentium
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „silentium“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 2665-2666.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „silentium

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „silentium“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 2665-2666.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Amphitruo, Vers 14–17.