scortum (Latein) Bearbeiten

Substantiv, n Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ scortum scorta
Genitiv scortī scortōrum
Dativ scortō scortīs
Akkusativ scortum scorta
Vokativ scortum scorta
Ablativ scortō scortīs

Worttrennung:

scor·tum, Genitiv: scor·ti

Bedeutungen:

[1] archaisch: Tierhaut, Fell
[2] Prostituierte, Hure, Dirne

Herkunft:

seit Plautus bezeugtes Erbwort aus dem uritalischen *skort-o-, das sich auf das indogermanische *sk(o)rt-o- ‚Schneiden‘ zu der Wurzel *sker- zurückführen lässt; somit urverwandt mit corium → la, cortex → la und cena → la; die Bedeutung ‚Prostituierte‘ ist als Euphemismus zu der ursprünglichen Bedeutung ‚Haut‘ zu verstehen[1]

Beispiele:

[1]
[2] „turba est nunc apud aram. an te ibi vis inter istas vorsarier / prosedas, pistorum amicas, reginas alicarias, / miseras schoeno delibutas servilicolas sordidas, / quae tibi olant stabulum statumque, sellam et sessibulum / quas adeo hau quisquam umquam liber tetigit neque duxit domum, / servolorum sordidulorum scorta diobolaria?“ (Plaut. Poen. 265–270)[2]

Verkleinerungsformen:

[1] scortillum

Wortbildungen:

[1] scorteus
[2] scortari

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „scortum
[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „scortum“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 2540.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „scortum
[1] dict.cc Latein-Deutsch, Stichwort: „scortum

Quellen:

  1. Michiel de Vaan: Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages. 1. Auflage. Brill, Leiden, Boston 2008, ISBN 978-90-04-16797-1 (Band 7 der Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series), Seite 546.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Poenulus, Vers 265–270.