locarium
locarium (Latein) Bearbeiten
Substantiv, n Bearbeiten
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | locārium | locāria |
Genitiv | locāriī | locāriōrum |
Dativ | locāriō | locāriīs |
Akkusativ | locārium | locāria |
Vokativ | locārium | locāria |
Ablativ | locāriō | locāriīs |
Worttrennung:
- lo·ca·ri·um, Genitiv: lo·ca·rii
Bedeutungen:
- [1] Miete für einen Verkaufsstand; Standgeld
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „inde locarium quod datur in stabulo et taberna, ubi consistant.“ (Var. LL 5, 15)[2]
Erbwörter:
- französisch: loyer
Übersetzungen Bearbeiten
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „locarius“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 689.
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „locarium“ Seite 1142.
Quellen:
- ↑ P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „locarium“ Seite 1142.
- ↑ Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive) , Seite 7.