hyaena (Latein) Bearbeiten

Substantiv, f Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ hyaena hyaenae
Genitiv hyaenae hyaenārum
Dativ hyaenae hyaenīs
Akkusativ hyaenam hyaenās
Vokativ hyaena hyaenae
Ablativ hyaenā hyaenīs

Worttrennung:

hy·ae·na, Plural: hy·ae·nae

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Zoologie: Hyäne

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ὕαινα (hyaina→ grc[1][2]

Oberbegriffe:

[1] animal

Beispiele:

[1] „Si tamen est aliquid mirae novitatis in istis,
alternare vices et, quae modo femina tergo
passa marem est, nunc esse marem miremur hyaenam.[3]
[1] „Nonnulli pelle hyaenae satoriam trimodiam vestiunt atque ita ex ea, cum paulum inmorata sunt semina, iaciunt non dubitantes proventura, quae sic sata sint.“[4]
[1] „Hyaenis utramque esse naturam et alternis annis mares, alternis feminas fieri, parere sine mare vulgus credit, Aristoteles negat.“[5]
[1] „Hyaenae plurimae gignuntur in Africa, quae et asinorum silvestrium multitudinem fundit.“[6]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „hyaena“ (Zeno.org), Band 1, Spalten 3096-3097
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1, Seite 239

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „hyaena“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 3096
  2. Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1, Seite 239
  3. Publius Ovidius Naso, Metamorphoses, 15, 408–410
  4. Lucius Iunius Moderatus Columella, Res rustica, 2, 9, 9
  5. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historia, 8, 105
  6. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historia, 8, 108