cursio (Latein) Bearbeiten

Substantiv, f Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ cursio cursiōnēs
Genitiv cursiōnis cursiōnum
Dativ cursiōnī cursiōnibus
Akkusativ cursiōnem cursiōnēs
Vokativ cursio cursiōnēs
Ablativ cursiōne cursiōnibus

Worttrennung:

cur·sio, Genitiv: cur·si·o·nis

Bedeutungen:

[1] Laufen, Lauf

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb currere → la[1]

Beispiele:

[1] „quadripertitio magis sic apparebit: corpus est ut cursor, locus stadium qua currit, tempus hora qua currit, actio cursio.“ (Var. LL 5, 11)[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „cursio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1842.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „cursio
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „cursio“ Seite 523.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „cursio“ Seite 523.
  2. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 6.