archipirata (Latein) Bearbeiten

Substantiv, m Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ archipīrāta archipīrātae
Genitiv archipīrātae archipīrātārum
Dativ archipīrātae archipīrātīs
Akkusativ archipīrātam archipīrātās
Vokativ archipīrāta archipīrātae
Ablativ archipīrātā archipīrātīs

Worttrennung:

ar·chi·pi·ra·ta, Genitiv: ar·chi·pi·ra·tae

Bedeutungen:

[1] Anführer der Piraten

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀρχιπειρατής (archipeiratēs→ grc[1][2]

Oberbegriffe:

[1] pirata

Beispiele:

[1] „Hodie omnes sic habent — quid eius sit vos coniectura adsequi debetis — istum clam a piratis ob hunc archipiratam pecuniam accepisse.“ (Cic. Verr. 5,64)[3]
[1] „ecquem scis in Sicilia antea captum archipiratam qui non securi percussus sit?“ (Cic. Verr. 5,67)[3]
[1] „Ad homines a piratarum metu et suspicione alienissimos, a navigando rebusque maritimis remotissimos, ad Centuripinos, homines maxime mediterraneos, summos aratores, qui nomen numquam, timuissent maritimi praedonis, unum te praetore horruissent Apronium, terrestrem archipiratam.“ (Cic. Verr. 5,70)[3]
[1] „si quae tum in illis rei publicae tenebris caecisque nubibus et procellis, cum, senatum a gubernaculis deiecisses, populum e navi exturbasses, ipse archipirata cum grege praedonum impurissimo plenissimis velis navigares […].“ (Cic. dom. 24)[4]
[1] „Nam qui eorum cuipiam, qui una latrocinantur, furatur aliquid aut eripit, is sibi ne in latrocinio quidem relinquit locum, ille autem, qui archipirata dicitur, nisi aequabiliter praedam dispertiat, aut interficiatur a sociis aut relinquatur.“ (Cic. off. 2,40)[5]
[1] „hinc Nicandro quodam archipirata quinque navibus tectis Palinurum iusso petere, atque inde armatos, qua proximum per agros iter esset, Panhormum ad tergum hostium ducere, ipse interim classe divisa, ut ex utraque parte fauces portus teneret, Panhormum petit.“ (Liv. 37,11,6)[6]
[1] „hic est Cyclops ille et archipirata, cui vecturam debemus;“ (Petron. 101,5)[7]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „archipirata“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 545.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „archipirata
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Der kleine Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. G. Freytag, München 1969, Seite 68, Eintrag „archipirata“.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „archipirata“ Seite 179.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „archipirata“ Spalte 462–463.
[1] Wilhelm Kroll: Seeraub (Seeräuber, Seeräuberei). In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band II A,1, Stuttgart 1921, Spalte 1036–1042.

Quellen:

  1. nach: Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „archipirata“ (Zeno.org)
  2. Henry George Liddell, Robert Scott, revised and augmented throughout by Sir Henry Stuart Jones with assistance of Roderick McKenzie: A Greek-English Lexicon. Clarendon Press, Oxford 1940. Stichwort „ἀρχιπειρατής“.
  3. 3,0 3,1 3,2 Marcus Tullius Cicero: Orationes Verrinae: Divinatio in Q. Caecilium. In C. Verrem. In: William Peterson (Herausgeber): Orationes. korr. 2. Auflage. Tomus III, Clarendon Press, Oxford 1916 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis; ohne Seitenangabe).
  4. Marcus Tullius Cicero: Orationes cum senatui gratias egit, cum populo gratias egit, de domo sua, de haruspicum responsis. In: Tadeusz Maslowski (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. 1. Auflage. Fasc. 21, B. G. Teubner, Leipzig 1981 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 44.
  5. Marcus Tullius Cicero: De officiis. In: Karl Atzert (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. 3. Auflage. Fasc. 48, B. G. Teubner, Leipzig 1958 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 89.
  6. Titus Livius; John Briscoe (Herausgeber): Ab urbe condita. 1. Auflage. Tomus II: Libri XXXVI–XL, B. G. Teubner, Stuttgart 1991, ISBN 3-519-01493-9 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 430.
  7. Petronius Arbiter; Konrad Müller (Herausgeber): Satyricon reliquiae. 4. Auflage. B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1995, ISBN 3-519-01580-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 103.