angulus (Latein) Bearbeiten

Substantiv, m Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ angulus angulī
Genitiv angulī angulōrum
Dativ angulō angulīs
Akkusativ angulum angulōs
Vokativ angule angulī
Ablativ angulō angulīs

Worttrennung:

an·gu·lus, Genitiv: an·gu·li

Bedeutungen:

[1] Bereich, in dem sich zwei Flächen oder Wände treffen; Ecke, Winkel
[2] Mathematik, Geometrie: Winkel

Beispiele:

[1] „Vestimenta ne tiniae tangant, amurcam decoquito ad dimidium, ea unguito fundum arcae et extrinsecus et pedes et angulos.“ (Cato agr. 98,1)[1]
[2]

Wortbildungen:

angulare, angularis, angularius, angulatim, angulatus, directiangulus, multangulus/multiangulus, octangulus, quadriangulus, quattuorangulus, quinquangulus, rectiangulus, sexangulus, triangulus

Übersetzungen Bearbeiten

[2] Lateinischer Wikipedia-Artikel „angulus
[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „angulus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 429-430.
[1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „angulus
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „angulus“ Seite 143.

Quellen:

  1. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 74.