alteritas (Latein) Bearbeiten

Substantiv, f Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ alteritās alteritātēs
Genitiv alteritātis alteritātum
Dativ alteritātī alteritātibus
Akkusativ alteritātem alteritātēs
Vokativ alteritās alteritātēs
Ablativ alteritāte alteritātibus

Worttrennung:

al·te·ri·tas, Plural: al·te·ri·ta·tes

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch, Philosophie: Anderheit, Andersartigkeit

Herkunft:

seit dem 4. Jahrhundert bezeugte Ableitung zu dem Pronomen alter → la[1]

Gegenwörter:

[1] identitas

Beispiele:

[1] „Impsossibile ergo et incongruum ὁμοούσιον esse aliquid. Praeterea simile quod in alteritate est, aut in eadem est, divisa in duas partes substantia, aut in alia: quo enim receptibile est dissimile esse, hoc receptibile est similem esse:“[2]
[1] „Si igitur quae sunt, etiam differentia sint et altera, quadam tamen communione eadem sunt, et secundum istum modum et eadem altera sunt; et istud duobus modis siver altera in identitate, sive eadem in alteritate; sed si eadem in alteritate, magis in alteritatem vergunt: si autem altera in identitate, maxime identitatis apparet.“[3]
[1] „Principium enim pluralitatis alteritas est; praeter alteritatem enim nec pluralitas quid sit intellegi potest.“[4]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „alteritas“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 342.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „alteritas“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 342.
  2. Gaius Marius Victorinus, Adversus Arium, I,23
  3. Gaius Marius Victorinus, Adversus Arium, I,48
  4. Anicius Manlius Severinus Boethius, De sancta trinitate, 1,14
Ähnliche Wörter:
alteras