adulescentulus (Latein) Bearbeiten

Adjektiv Bearbeiten

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv adulēscentulus adulēscentula adulēscentulum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:adulescentulus

Worttrennung:

a·du·le·scen·tu·lus

Bedeutungen:

[1] sehr jung

Herkunft:

Diminutiv zu dem Adjektiv adulescens → la mit dem Suffix -ulus → la[1]

Beispiele:

[1] „quia istoc inlecebrosius / fieri nil potest: nox, mulier, vinum homini adulescentulo.“ (Plaut. Bacch. 87–88)[2]
[1] „quia forma lepida et liberali captivam adulescentulam / de praeda mercatust.“ (Plaut. Epid. 43–44)[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „adulescentulus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 150.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „adulescentulus
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adulescentulus¹“ Seite 65.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adulescentulus¹“ Seite 65.
  2. 2,0 2,1 Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).

Substantiv, m Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ adulēscentulus adulēscentulī
Genitiv adulēscentulī adulēscentulōrum
Dativ adulēscentulō adulēscentulīs
Akkusativ adulēscentulum adulēscentulōs
Vokativ adulēscentule adulēscentulī
Ablativ adulēscentulō adulēscentulīs

Worttrennung:

a·du·le·scen·tu·lus, Genitiv: a·du·le·scen·tu·li

Bedeutungen:

[1] sehr junger Mann

Herkunft:

Konversion aus dem Adjektiv adulescentulus[1]

Weibliche Wortformen:

[1] adulescentula

Beispiele:

[1] „Proveniebant oratores novei, stulti adulescentuli.“ (Naev. praetext. 8)[2]
[1] „Neque admodum a pueris abscessit neque admodum adulescentulust.“ (Naev. com. 26¹)[3]
[1] „ain tu? apud amicam munus adulescentuli / fungare, uxori excuses te et dicas senem?“ (Plaut. Asin. 812–813)[4]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „adulescentulus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 150.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „adulescentulus
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adulescentulus²“ Seite 65.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adulescentulus²“ Seite 65.
  2. Otto Ribbeck (Herausgeber): Scaenicae Romanorum poesis fragmenta. 3. Auflage. Band 1: Tragicorum Fragmenta, B. G. Teubner, Leipzig 1897 (Internet Archive), Seite 322.
  3. Otto Ribbeck (Herausgeber): Scaenicae Romanorum poesis fragmenta. 3. Auflage. Band 2: Comicorum Fragmenta, B. G. Teubner, Leipzig 1898 (Internet Archive), Seite 11.
  4. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).