acquiescere
acquiescere (Latein) Bearbeiten
Verb Bearbeiten
Zeitform | Person | Wortform |
---|---|---|
Präsens | 1. Person Singular | acquiēscō |
2. Person Singular | acquiēscis | |
3. Person Singular | acquiēscit | |
1. Person Plural | acquiēscimus | |
2. Person Plural | acquiēscitis | |
3. Person Plural | acquiēscunt | |
Perfekt | 1. Person Singular | acquiēvī |
Imperfekt | 1. Person Singular | acquiēscēbam |
Futur | 1. Person Singular | acquiēscam |
PPP | acquiētus | |
Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | acquiēscam |
Imperativ | Singular | acquiēsce |
Plural | acquiēscite | |
Alle weiteren Formen: Flexion:acquiescere |
Alternative Schreibweisen:
Worttrennung:
- ac·qui·e·sce·re
Bedeutungen:
- [1] intransitiv: körperlich zur Ruhe kommen, sich ausruhen, rasten
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „placide ergo unumquicquid rogita, ut adquiescam.“ (Plaut. Asin. 326)[2]
- [1] „Ep. mane, mane, sine respirem quaeso. Pe. immo adquiesce. Ep. animo malest.“ (Plaut. Epid. 204)[2]
- [1] „placide, volo adquiescere.“ (Plaut. Mer. 137)[2]
Übersetzungen Bearbeiten
[1] körperlich zur Ruhe kommen
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „acquiesco“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 86.
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „acquiesco“
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „acquiesco“ Seite 32.
Quellen:
- ↑ P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „acquiesco“ Seite 32.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat) .