accommodare (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular accommodō
2. Person Singular accommodās
3. Person Singular accommodat
1. Person Plural accommodāmus
2. Person Plural accommodātis
3. Person Plural accommodant
Perfekt 1. Person Singular accommodāvī
Imperfekt 1. Person Singular accommodābam
Futur 1. Person Singular accommodābō
PPP accommodātus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular accommodem
Imperativ Singular accommodā
Plural accommodāte
Alle weiteren Formen: Flexion:accommodare

Alternative Schreibweisen:

adcommodare

Worttrennung:

ac·com·mo·da·re

Bedeutungen:

[1] transitiv: anlegen, anfügen, aufsetzen, auflegen
[2] transitiv, Technik: einstellen, zusammensetzen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb commodare → la mit dem Präfix ad- → la[1]

Beispiele:

[1]
[2] „Trapetum hoc modo accommodare oportet: librator uti statuatur, pariter ab labris; digitum minimum orbem abesse oportet ab solo mortari.“ (Cato agr. 22,1)[2]
[2] „domi melius concinnatur et accommodatur,“ (Cato agr. 22,3)[2]

Wortbildungen:

accommodatio, accommodativus, accommodatus

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „accommodo“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 67.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „accommodo
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „accommodo“ Seite 25–26.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „accommodo“ Seite 25–26.
  2. 2,0 2,1 Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 33.