accensus (Latein) Bearbeiten

Substantiv, m Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ accensus accensī
Genitiv accensī accensōrum
Dativ accensō accensīs
Akkusativ accensum accensōs
Vokativ accense accensī
Ablativ accensō accensīs

Worttrennung:

ac·cen·sus, Genitiv: ac·cen·si

Bedeutungen:

[1] Militär, meist im Plural: Reservist, Ersatzmann
[2] Politik: Unterbeamter, Gerichtsdiener, Amtsdiener

Herkunft:

Konversion aus dem Partizip Perfekt des Verbs accensere → la[1]

Unterbegriffe:

[1] accensus velatus

Beispiele:

[1] „Ubi rorarii estis? B. adsunt. A. ubi sunt accensi?“ (Plaut. frg. 78)[2]
[1] „magister equitum, quod summa potestas huius in equites et accensos, ut est summa populi dictator, a quo is quoque magister populi appellatus.“ (Var. LL 5, 82)[3]
[2] „Ubi primum accensus clamarat meridiem.“ (Plaut. frg. 30)[2]
[2] „accensos ministratores Cato esse scribit;“ (Var. LL 7, 58)[4]

Übersetzungen Bearbeiten

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „1. accensus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 53.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „accensi
[2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „accensus
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „accensus¹“ Seite 21.
[1] Conrad Cichorius: Accensi 1. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band I,1, Stuttgart 1893, Spalte 135.
[2] Wilhelm Kubitschek: Accensi 2. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band I,1, Stuttgart 1893, Spalte 135–137.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „accensus¹“ Seite 21.
  2. 2,0 2,1 Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  3. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 26.
  4. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 109.

Substantiv, m Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ accensus accensūs
Genitiv accensūs accensuum
Dativ accensuī accensibus
Akkusativ accensum accensūs
Vokativ accensus accensūs
Ablativ accensū accensibus

Worttrennung:

ac·cen·sus, Genitiv: ac·cen·sus

Bedeutungen:

[1] Anzünden

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb accendere → la mit dem Suffix -sus → la[1]

Beispiele:

[1]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „3. accensus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 53.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „accensus²“ Seite 21.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „accensus²“ Seite 21.

Deklinierte Form Bearbeiten

Worttrennung:

ac·cen·sus

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Grammatische Merkmale:

  • Nominativ Singular Maskulinum des Partizips Perfekt Passiv des Verbs accendere
accensus ist eine flektierte Form von accendere.
Die gesamte Deklination findest du auf der Seite Flexion:accendere.
Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag accendere.
Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor.

Deklinierte Form Bearbeiten

Worttrennung:

ac·cen·sus

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Grammatische Merkmale:

  • Nominativ Singular Maskulinum des Partizips Perfekt Passiv des Verbs accensere
accensus ist eine flektierte Form von accensere.
Dieser Eintrag wurde vorab angelegt; der Haupteintrag „accensere“ muss noch erstellt werden.