zingiberi (Latein) Bearbeiten

Substantiv, n Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ zingiberi zingibera
Genitiv zingiberis zingiberum
Dativ zingiberī zingiberibus
Akkusativ zingiberi zingibera
Vokativ zingiberi zingibera
Ablativ zingibere zingiberibus

Nebenformen:

gingiber, zimpiberi, zingiber

Worttrennung:

zin·gi·be·ri, Plural: zin·gi·be·ra

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Botanik: Ingwer

Beispiele:

[1] „non est huius arboris radix, ut aliqui existimavere, quod vocant zingiberi, alii vero zimpiberi, quamquam sapore simili.“ (Plin. nat. 12,28)[1]
[1] „est et per se Indica herba, quae cypira vocatur, zingiberis effigie; commanducata croci vim reddit.“ (Plin. nat. 21,117)[2]
Alle weiteren Informationen zu diesem Begriff befinden sich im Eintrag zingiber.
Ergänzungen sollten daher auch nur dort vorgenommen werden.
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „zingiber“ (Zeno.org) Band 2, Spalte 3572–3573.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „zingiberi“ Seite 2343.

Quellen:

  1. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen II. Libri VII–XV, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71651-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1909), Seite 385.
  2. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen III. Libri XVI–XII, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1902), Seite 385.