aureolus (Latein) Bearbeiten

Adjektiv Bearbeiten

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv aureolus aureola aureolum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:aureolus

Worttrennung:

au·re·o·lus

Bedeutungen:

[1] aus Gold gefertigt oder mit Gold verziert; golden, vergoldet
[2] goldfarben
[3] goldig, allerliebst

Herkunft:

Deminutiv des Adjektivs aureus → la mit dem Suffix -olus → la[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] auratus, aureus
[3] egregius, pulcher

Beispiele:

[1] „non meministi me auream ad te adferre natali die / lunulam atque anellum aureolum in digitum?“ (Plaut. Epid. 639–640)[2]
[1] „ensiculust aureolus primum litteratus.“ (Plaut. Rud. 1156)[3]
[2]
[3]

Übersetzungen Bearbeiten

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „aureolus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 734.
[1–3] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „aureolus¹“ Seite 237.
[1–3] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „aureolus“ Spalte 1488.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „aureolus¹“ Seite 237.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  3. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).

Substantiv, m Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ aureolus aureolī
Genitiv aureolī aureolōrum
Dativ aureolō aureolīs
Akkusativ aureolum aureolōs
Vokativ aureole aureolī
Ablativ aureolō aureolīs

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Goldstückchen

Herkunft:

zu dem Adjektiv, siehe oben

Beispiele:

[1]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „aureolus“ (Zeno.org)